30 Αυγούστου 2012

(2012) Ο σεφ και ο σεφ του

Πρωτότυπος τίτλος: Comme un chef
Αγγλικός τίτλος: The chef


Η υπόθεση
Ο Jacky Bonnot (Michaël Youn) είναι ένας νεαρός, ταλαντούχος κι αυτοδίδακτος σεφ. Προσπαθεί να διατηρήσει μια δουλειά σ' ένα οποιοδήποτε συνοικιακό εστιατόριο, σερβίροντας πιάτα των μεγαλυτέρων σεφ της χώρας και θεωρώντας δεδομένο ότι οι πελάτες του, θα πρέπει ν' απολαύσουν το φαγητό τους, όπως ο ίδιος θεωρεί πρέπον να σερβίρεται αλλά και να συνοδεύεται. Φυσικά, η λογική του αυτή, τον οδηγεί από τη μια απόλυση στην άλλη. Αναγκάζεται έτσι, να δουλέψει ως μπογιατζής σε κάποιο γηροκομείο, όπου εκεί θα τύχει να γνωρίσει το μεγάλο του είδωλο, τον Alexandre Lagarde (Jean Reno). O Alexandre Lagarde, μεγάλος αλλά κουρασμένος, πια, σεφ, έχει μπροστά του ελάχιστο χρόνο, να δημιουργήσει το ανοιξιάτικο μενού του εστιατορίου του (Cargo Lagarde) και να καταπλήξει μ' αυτό τους κριτικούς, καθώς η καριέρα αλλά και η θέση του στο Cargo Lagarde, απειλούνται από την ετυμολογία τους. Ψάχνει απεγνωσμένα για κάτι φρέσκο και δροσερό, που να φέρει, παράλληλα, την υπογραφή του και σε μια επίσκεψή του στο γηροκομείο, το βρίσκει... ή μάλλον τον βρίσκει. Ο νέος κι ο παλιός θα πρέπει τώρα να ενώσουν τις δυνάμεις τους, να δημιουργήσουν ένα ανανεωμένο κι εύγευστο μενού και να καταπλήξουν μ' αυτό τους γευσιγνώστες κριτικούς.

Η κριτική
"Ο σεφ και ο σεφ του", είναι μια ανάλαφρη, καλογυρισμένη γαλλική κωμωδία, με αρκετές σκηνές που βγάζουν αβίαστα το γέλιο στο θεατή. Όπως κάθε γαλλική κωμωδία που σέβεται τον εαυτό της, διέπεται από ένα ηθικό στοιχείο, είναι άκρως οικογενειακή κι αποτελεί παράλληλα μια σάτιρα, στις νεοφερμένες μανίες που γίνονται μόδα, θυμίζοντας, στο ελάχιστο, το μεγάλο Γάλλο κινηματογραφιστή, Jacques Tati.
Η ταινία, πραγματεύεται τη σχέση που μπορεί να έχει το παλαιό με το καινούργιο, μέσω των δυο δεσμών που αναπτύσσονται κατά τη διάρκειά της. Από τη μια πλευρά, έχουμε τον Alexandre Lagarde, έναν άντρα που έχει καταφέρει να διατηρηθεί στην κορυφή, για 15 συνεχή χρόνια κι από την άλλη, έχουμε δυο νέους ανθρώπους. Ο ένας, είναι ο Jacky Bonnot, ο νεαρός που έχει μεγαλώσει μαθαίνοντας από το Lagarde τα μυστικά της υψηλής μαγειρικής κι έχει παράλληλα αναπτύξει ένα τεράστιο σεβασμό για το πρόσωπό του. Ο άλλος, είναι ο Stanislas Matter (Julien Boisselier), γιος του Paul Matter (Pierre Vernier) και κληρονόμος του Cargo Lagarde, ο οποίος βλέπει τη μαγειρική αποκλειστικά και μόνο ως τραπεζικούς αριθμούς.
Ο Alexandre κι ο Jacky, αναπτύσσουν μια σχέση υγιή. O Alexandre, μπορεί να προσφέρει στον Jacky τις γνώσεις και την εμπειρία του κι αντίστοιχα, ο Jacky, μπορεί να προσφέρει στον Alexandre τη ζωντάνια και την όρεξή του, θυμίζοντάς του ποιός ήταν και πώς έφτασε στην κορυφή. Η σχέση του Alexandre με τον Stanislas, αντίθετα, είναι μια σχέση ανταγωνιστική κι ατελέσφορη, ανίκανη να προσφέρει κάτι περισσότερο από άγχος και πίεση. Αυτές οι δυο δυνάμεις λοιπόν, καλούνται να συγκρουστούν, φέρνοντας τους πρωταγωνιστές σε καταστάσεις, που μόνο γέλιο μπορούν να προκαλέσουν.
Οι ερμηνείες των ηθοποιών, είναι από συμπαθητικές ως πάρα πολύ καλές, κάτι το αναμενόμενο βέβαια, αφού σε μια κωμωδία, ο ρόλος πρέπει να 'ναι αρκετά "αβανταδόρικος", για να δώσει τη δυνατότητα στο ηθοποιό να ξετυλίξει τον ταλέντο του. Ο ρόλος του Jacky Bonnot, πιστεύω ότι ταίριαζε αρκετά στον Michaël Youn, καθώς το πρόσωπό του κι οι εκφράσεις του, αρκούν για να προκαλέσουν γέλιο και παράλληλα, η επιλογή του Jean Reno, ήταν άκρως ταιριαστή. Σίγουρα, η επιλογή του Reno, να πρωταγωνιστήσει σ' αυτή την ταινία, δεν είναι το καλύτερο βήμα της κινηματογραφικής του καριέρας, αλλά παράλληλα δεν αποτελεί και την "πατάτα" που κάθε ηθοποιός, αναγκάζεται ή δικαιούται να κάνει κάποια στιγμή. Η επιλογή του, ήταν αξιοπρεπέστατη κι αποδεικνύει πως ό,τι κι αν του δοθεί, είναι ικανός να το παρουσιάσει ευπρεπέστατα.
Την ταινία, θα την πρότεινα σίγουρα, σε κάποιον που θέλει να δει μια ευχάριστη κωμωδία. Πιστεύω ότι είναι από τις καλύτερες επιλογές, της θερινής περιόδου, καθώς μπορεί να την παρακολουθήσει ολόκληρη η οικογένεια κι είναι αρκετά προσεγμένη, για το είδος της πάντα. Αυτό που θα έλεγα όμως σε κάποιον, ως συμβουλή, είναι να φάει κανονικά το μεσημέρι, γιατί για μας τους Έλληνες, η αλήθεια είναι ότι κρύβει μια παγίδα. Ως λαός είναι γνωστό πως, όταν ακούμε για "σεφ", πιστεύουμε ότι θα πάμε στο σινεμά και θα δούμε μια "Πολίτικη κουζίνα". Ευτυχώς (για όσους προσέχετε τη διατροφή σας), η ταινία δεν ανήκει σ' αυτή την κατηγορία. Είναι πολύ ευχάριστη και δροσερή, αλλά μην περιμένετε να δείτε πιάτα και μαγειρικές που θα σας κάνουν να σας τρέχουν τα σάλια.
Σημείωση: Επίσης, ένα ωραίο στοιχείο, που δίνει λαβές για σάτιρα, είναι η νέα μόδα, που σιγά-σιγά προσεγγίζει και τη χώρα μας, αυτή της μοριακής κουζίνας. Όσοι θέλετε να ενημερωθείτε γι' αυτό το νέο είδος μαγειρικής, είναι μια πολύ καλή επιλογή, να το κάνετε, χωρίς να μπείτε στη διαδικασία να ψάχνετε ώρες ατελείωτες.

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά
Γαλλική κωμωδία του 2012, σε σενάριο και σκηνοθεσία του Daniel Cohen, διάρκειας 84 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Jean Reno, Michaël Youn, Julien Boisselier και Raphaëlle Agogué.

Οι σύνδεσμοι
Trailer
Imdb
Rotten Tomatoes 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου