(2010) Step up 3D: Η νέα διάσταση

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Step up 3

Η υπόθεση

Ο Moose (Adam G. Sevani) κι η Camille (Alyson Stoner) ξεκινάνε τις σπουδές τους στο Πανεπιστήμιο, σε ειδικεύσεις άσχετες με το χορό. Ο Moose όμως, την πρώτη κιόλας μέρα που θα βρεθεί στην Πανεπιστημιούπολη, θα γνωρίσει τον Luke (Rick Malambri), ιδιοκτήτη ενός club, αλλά κι ενός διαμερίσματος στο οποίο μένουν διάφοροι χορευτές του δρόμου. Όλοι αυτοί οι ταλαντούχοι κάτοικοί του, έχουν σχηματίσει τους "Πειρατές", μια χορευτική ομάδα που εξασκεί διάφορα είδη χορού του δρόμου. Το πρόβλημα όμως, είναι ότι το club και το σπίτι πρόκειται να κατασχεθούν... εκτός κι αν οι "Πειρατές" καταφέρουν να κερδίσουν σ' ένα διαγωνισμό, με έπαθλο 100 χιλιάδες δολάρια. Ο Moose, μαζί με μια αιθέρια ύπαρξη, τη Natalie (Sharni Vinson), θα γίνουν τα δυο καινούργια μέλη της ομάδας κι όλοι μαζί θα προσπαθήσουν να διεκδικήσουν το έπαθλο, για να σώσουν το σπίτι. Στην πορεία ο Luke κι η Natalie, θα ερωτευτούν και παράλληλα ο Moose κι η Camille, θα πρέπει ν' ανακαλύψουν τα συναισθήματα που τρέφουν ο ένας για τον άλλο.

Η κριτική

Και το τρίτο στη σειρά "Step up" ακολουθεί το ίδιο μοτίβο με τα δυο προηγούμενά του. Κεντρικό του θέμα είναι η αγάπη για το χορό και η ελπίδα κι η όρεξη για ζωή που γεννά αυτός, σε διαφορετικά άτομα. Και σε αυτή την ταινία, όπως και στην προηγούμενη, οι παραγωγοί έχουν επιλέξει ν' ασχοληθούν με το free-style χορού, προσθέτοντας όμως και μια νέα μόδα της εποχής, το parkour.

Δε λείπει βέβαια κι από αυτό το κινηματογραφικό επεισόδιο, ένας έρωτας που έχει τη δυνατότητα ν' απογοητεύσει, αλλά και να ενισχύσει τις ελπίδες και τα όνειρα των δυο νέων που θα συμμετάσχουν σ' αυτόν. Παράλληλα όμως, βλέπουμε ότι εξελίσσεται και μια άλλη δευτερεύουσα ιστορία, αυτή των δυο φίλων που είναι κρυφά ερωτευμένοι ο ένας με τον άλλο. Οι τέσσερις νεαροί που θα πιαστούν στα δίχτυα του έρωτα, θα πρέπει να ξεκαθαρίσουν τα συναισθήματά τους, να βρούνε τους στόχους τους και να κυνηγήσουν τα όνειρά τους.

Πέρα από τη θεματική επιλογή της δευτερεύουσας ιστορίας όμως, άλλη μια πρωτοτυπία του συγκεκριμένου "Step up", είναι ότι τα όνειρα των ηρώων, δεν είναι κοινά. Μπορεί ως ομάδα να αγωνίζονται για τα 100.000 δολάρια, αλλά το προσωπικό όνειρο του Luke, για παράδειγμα, διαφέρει από των υπολοίπων, καθώς η μεγαλύτερη επιθυμία του είναι ν' ασχοληθεί με τον κινηματογράφο. Η ταινία, καταφέρνει έτσι να διευρύνει τους ορίζοντές της και να μη χαρακτηριστεί μονότονη.

Βέβαια σαν πλοκή, αλλά και ως προς την επιλογή του καστ, η τρίτη στη σειρά ταινία είναι αρκετά κατώτερη της δεύτερης. Παρόλα αυτά, για μια ακόμα φορά, το γεγονός αυτό δεν ενοχλεί, καθώς καταφέρνει να ξεσηκώσει και να συνεπάρει το θεατή, μέσα από τις χορευτικές κινήσεις και τα όνειρα που βλέπει να πραγματοποιούνται, αρκεί να υπάρχει η θέληση. Ο χορός, παρουσιάζεται σαν ένα ατελείωτο party και γίνεται η αφορμή να γυριστούν μερικές πολύ ωραίες σκηνές επίσης.

Όπως και οι δυο προηγούμενες, προτείνεται ανεπιφύλακτα σε άτομα νεαρής ηλικίας, κατά προτίμηση σε έφηβες κοπέλες, σε όσους πιστεύουν στα όνειρα, αλλά και σε όσους θέλουν κάτι ανάλαφρο κι αισιόδοξο.

Βαθμολογία: 2/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη ρομαντική ταινία του 2010, μουσικο-χορευτικού χαρακτήρα, σε σενάριο των Amy Andelson και Emily Meyer, σε χαρακτήρες του Duane Adler και σκηνοθεσία του Jon M. Chu, διάρκειας 107 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Rick Malambri, Sharni Vinson, Adam G. Sevani και Alyson Stoner.

Οι σύνδεμοι

Trailer

Imdb

Rotten Tomatoes

(2008) Step up 2: Το επόμενο βήμα

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Step up 2: The streets

Η υπόθεση

Η Andie (Briana Evigan), είναι μια νεαρή κοπέλα για τη οποία ζωή σημαίνει να χορεύεις. Στα 16 της χρόνια θα χάσει τη μητέρα της, τον άνθρωπο που στήριζε τα όνειρά της και πλέον τίποτα δε θα της φαίνεται το ίδιο, ακόμα κι ο χορός. Την προστασία της Andie, θ' αναλάβει προσωρινά η Sarah (Sonja Sohn), η καλύτερη φίλη της μητέρας της. Βλέποντας όμως την Andie να μπλέκει σε ακατάλληλες παρέες (τη χορευτική ομάδα "4-1-0"), η Sarah θα θελήσει για το καλό της μικρής, να τη στείλει στη θεία της, στο Texas. Την κατάσταση θα σώσει ο Tyler (Channing Tatum), κανονίζοντας στην Andie μια οντισιόν για το M.S.A. (Maryland School of the Arts), δίνοντάς της έτσι μια δεύτερη ευκαιρία. Η Andie θα γίνει δεκτή στη σχολή, όπου θα γνωρίσει τον διάσημο Chase (Robert Hoffman), αλλά και τον ταλαντούχο Moose (Adam G. Sevani). Μαζί, θα δημιουργήσουν μια ομάδα, διεκδικώντας μια θέση αλλά και τη νίκη στο διαγωνισμό "The streets", ενάντια στην παλιά ομάδα της Andie, τους "4-1-0".

Η κριτική

Η ταινία, αν και θεωρητικά είναι η συνέχεια του πρώτου "Step up", πολύ λίγη σχέση έχει με την αρχική. Κάλλιστα θα μπορούσε να φέρει απλά το όνομα "The streets", καθώς τα μόνο κοινά που έχει με την πρώτη ταινία, είναι η σχολή M.S.A., ο δύσκολος, αλλά όχι ακατόρθωτος έρωτας της Andie, της κοπέλας που βρίσκεται σε αδιέξοδο, και του Chase, του νεαρού αδελφού του διευθυντή της σχολής, η αγάπη για το χορό, αλλά κι η ανθρώπινη δύναμη που παρακινείται από τα όνειρα.

Η μεγάλη διαφορά του "Step up 2" με το "Step up", είναι ότι η δεύτερη ταινία ασχολείται αποκλειστικά με το street-dancing και free-style. Πρωτοτυπεί επίσης, αρκετά με την επιλογή της RnB μουσικής, ένα είδος που το 2008, έγινε ξαφνικά της μόδας και το κομμάτι των T-Pain και Flo Rida, "Low", παίζει δυνατά εκείνη την περίοδο σε όλα τα club του κόσμου. Κανείς δεν ξέρει αν ήταν η μουσική και χορευτική επιλογή των δημιουργών της, αλλά το sequel, κατάφερε να πετύχει (στην Ελλάδα τουλάχιστον) περισσότερο από την original ταινία.

Ένα μεγάλο συν επίσης της δεύτερης ταινίας, είναι ότι η ιστορία είναι περισσότερο δεμένη και φαντάζει πιο ρεαλιστική από την αρχική. Παρόλα αυτά όμως και σε αυτή την ταινία, η έμφαση δίνεται περισσότερο στο χορό, παρά στα γεγονότα που θα πλαισιώσουν την υπόθεση. Υποκριτικά επίσης, αν κι οι πρωταγωνιστές δεν είναι ακατάλληλοι για τους ρόλους, περισσότερη έμφαση δίνεται στις κινησιολογικές τους ικανότητες, παρά στον τρόπο παιξίματος. Προβάλλεται επίσης εδώ, περισσότερο το ομαδικό πνεύμα, κάτι το οποίο θα απασχολήσει περισσότερο στα επόμενα "Step up".

Σαν σύνολο, το δεύτερο "Step up" απευθύνεται με μεγαλύτερη ευθύτητα στο νεανικό κοινό, είναι πολύ καλύτερα δομημένο ως προς την πλοκή, πρωτοτυπεί αρκετά στο είδος του χορού με το οποίο επιλέγει να καταπιαστεί και θα γίνει κλασικό για τις επόμενες γενιές. Μπορεί αντικειμενικά να μην αποτελεί πρότυπο ταινίας, αλλά η επιτυχία που γνώρισε το ίδιο, αλλά και οι συνέχειές του, που βασίζονται κι αυτές με τη σειρά τους στο free-style, έρχονται να διαψεύσουν όσους θεωρούν ότι η πρώτη από μια σειρά ταινιών, θα είναι πάντα η κλασική.

Όπως και το πρώτο "Step up", έτσι κι αυτό, προτείνεται σε άτομα νεαρής ηλικίας, κατά προτίμηση έφηβες κοπέλες, σε λάτρεις της RnB μουσικής και του free-style χορού, αλλά και σε όσους θέλουν να παρακολουθήσουν μια αισιόδοξη κι ανάλαφρη ιστορία αγάπης.

Βαθμολογία: 3/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη ρομαντική ταινία του 2008, μουσικο-χορευτικού χαρακτήρα, σε σενάριο των Toni Ann Johnson και Karen Barna, σε χαρακτήρες του Duane Adler και σκηνοθεσία του Jon M. Chu, διάρκειας 98 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Briana Evigan, Robert Hoffman και Adam G. Sevani.

Οι σύνδεσμοι
Trailer
Imdb
Rotten Tomatoes

(2006) Step up: Στα βήματα του πάθους

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: Step up

Η υπόθεση

Ο Tyler (Channing Tatum), ένας έφηβος που μένει σε μια κακόφημη γειτονιά, θα μπει ένα βράδυ μαζί με τους φίλους του στο M.S.A. (Maryland School of the Arts), ένα ειδικό σχολείο για εφήβους-καλλιτέχνες. Αφού η παρέα του προκαλέσει αρκετές ζημιές στο χώρο του θεάτρου, ο φύλακας θα πιάσει τον Tyler κι ο νεαρός θα υποχρεωθεί από το νόμο, να εκτελέσει 200 ώρες κοινωνικής εργασίας στο χώρο του σχολείου. Εκεί ο Tyler, θα γνωρίσει τη Nora (Jenna Dewan-Tatum), μια νεαρή μαθήτρια, την οποία θα κληθεί να βοηθήσει. Οι δυο τους θα ερωτευτούν και θα βοηθήσουν ο ένας τον άλλον να πετύχει ο καθένας τους στόχους του.

Η κριτική

Η ταινία, είναι μια ανάλαφρη νεανική μουσικο-χορευτική ιστορία αγάπης, που απευθύνεται κυρίως στο εφηβικό κοινό και το παρακινεί, θα έλεγε κανείς, να κυνηγήσει τα όνειρά του και να επιμείνει στους στόχους του, γιατί μόνο έτσι καταφέρνει κανείς αυτό που πραγματικά θέλει κι αξίζει στη ζωή. Το 2006, όταν πρωτοκυκλοφόρησε το "Step up", η θεματική ενότητα του χορού, κάτι που συναντάμε αρκετά σε παλαιότερες ταινίες, είχε μείνει για χρόνια στο συρτάρι. Για τη σημερινή νεολαία συνεπώς αποτελούσε κάτι το φρέσκο, κάτι που δεν είχε ακόμα πολυφορεθεί στο σύγχρονο κινηματογράφο, δίνοντάς της τη δυνατότητα, να κάνει τη διαφορά.

Μέσα από την εξελισσόμενη ιστορία αγάπης του Tyler και της Nora, η ταινία καταφέρνει ν' αγγίξει, χωρίς να τ' αναλύει ιδιαίτερα, πολλά από τα θέματα που απασχολούν τους εφήβους της σημερινής εποχής, όπως για παράδειγμα τη θέση τους στην οικογένεια, στη φιλία, στον έρωτα αλλά και στην κοινωνία γενικότερα. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον, παρουσιάζει επίσης η επιλογή της σκηνοθέτιδος, να ενσαρκώσουν τους δευτερεύοντες ρόλους, έγχρωμοι, κάτι που, σεναριακά, δεν ήταν απαραίτητο.

Η αλήθεια είναι πως η ταινία έχει πολλά κι εμφανή ψεγάδια. Πρώτα απ' όλα, η πλοκή της, δεν είναι καλά δομημένη. Τα περισσότερα πράγματα που συμβαίνουν στην ταινία, στον καθημερινό κόσμο δε θα συνέβαιναν ποτέ. Βέβαια αυτό δεν πειράζει τόσο, γιατί η ουσία της ταινίας δεν είναι να δένουν τα γεγονότα, αλλά να δημιουργήσει μια ονειρεμένη κι αφαιρετική αισιοδοξία στο θεατή, κάτι που επιτυγχάνει, μέσω των μουσικο-χορευτικών κομματιών της. Δεύτερον, οι χαρακτήρες, τόσο της Nora, όσο και του Tyler, δεν έχουν κάποιο συγκεκριμένο ψυχολογικό υπόβαθρο. Είναι απλά ο φτωχός κι η πλούσια, που θα ερωτευτούν χωρίς λόγο, αλλά ούτε κι αυτό πειράζει, γιατί καλύπτουν το κενό με τον αισθησιασμό που εκπέμπουν την ώρα του χορού.

Γενικά, ως νεανική ρομαντική ταινία, δε μπορεί να πει κανείς ότι είναι κάτι το ιδιαίτερο. Παρόλα αυτά, έχει σημειώσει ιδιαίτερα μεγάλη επιτυχία κι η αλήθεια είναι ότι ακούγεται λογικό, αφού ακολουθεί πιστά μια εξαιρετικά καλή συνταγή, αυτή του πλούσιου, του φτωχού και των ονείρων που τους ενώνουν. Κι ας μην ξεχνάμε επίσης, ότι αυτή είναι η αρχή μιας σειράς ταινιών, που βασίζεται στο χορό. Προσωπικά, θα την πρότεινα σε κάποιον που θα 'θελε να δει κάτι αισιόδοξο κι ανάλαφρο ή σε ένα λάτρη της σύγχρονης μουσικής και του χορού, κατά προτίμηση σε γυναίκα νεαρής ή καλύτερα, εφηβικής ηλικίας.

Βαθμολογία: 2,5/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη ρομαντική ταινία του 2006, μουσικο-χορευτικού χαρακτήρα, βασισμένο σε ιστορία του Duane Adler, σε σενάριο των Duane Adler και Melissa Rosenberg και σκηνοθεσία της Anne Fletcher, διάρκειας 104 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους Channing Tatum, Jenna Dewan-Tatum, Mario, Drew Sidora, Damaine Radcliff, De'Shawn Washington και Rachel Griffiths.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes 

(1940) Το μαγαζί της γωνίας

Πρωτότυπος/Αγγλικός τίτλος: The shop around the corner

Ελληνικός τίτλος της πρώτης έκδοσης: Ερωτική φωλιά

Η υπόθεση

Στη Βουδαπέστη της Ουγγαρίας, λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, θα μπει στο μαγαζί του κύριου Matuschek (Frank Morgan), μια νεαρή κοπέλα, η Klara Novak (Margaret Sullavan), αναζητώντας απεγνωσμένα δουλειά. Από την πρώτη στιγμή που η δεσποινίς Novak, θα μπει στο μαγαζί, αναπτύσσεται μεταξύ αυτής και του Alfred Kralik (James Stewart), του παλαιότερου και πιο αγαπητού υπάλληλου του κύριου Matuschek, μια ιδιόμορφη σχέση, γεμάτη ένταση, αλλά και μια ευγενή αντιπαλότητα. Δεν αποκλείεται όμως, αυτή η γλυκιά έχθρα, να κρύβει κάτι παραπάνω, καθώς οι δυο αυτοί άνθρωποι, αλληλογραφούν, για αρκετό καιρό, ο καθένας με το άλλο του μισό, χωρίς όμως να το έχουν γνωρίσει ποτέ από κοντά.

Η κριτική

Η ταινία, όντας βασισμένη στο θεατρικό του Miklós László, φέρει ξεκάθαρα το θεατρικό στοιχείο στο σκηνικό διάκοσμο. Αν όχι εξ ολοκλήρου, το μεγαλύτερο μέρος της, είναι γυρισμένο στο "μαγαζί της γωνίας". Ένα μαγαζάκι, που σφύζει από ζωή, ίσως περισσότερο κι από ένα μεσο-αστικό σπίτι της εποχής, φιλοξενεί τους υπαλλήλους, τον ιδιοκτήτη αλλά και τις προσωπικές υποθέσεις του καθενός.

Ο Ernst Lubitsch, έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα κοκτέιλ ετερόκλητων χαρακτήρων και καταστάσεων, που μπλέκονται μεταξύ τους και δημιουργούν έτσι μια ενιαία ιστορία με πολλά μικρά παρακλάδια. Γεγονός που κάνει την ιστορία να ρέει μ' έναν εξαιρετικά γρήγορο κι ευχάριστο ρυθμό.

Οι δυο πρωταγωνιστές του Lubitsch, η Margaret Sullavan κι ο James Stewart, φαίνεται να έχουν δουλέψει τόσο ακέραια τους χαρακτήρες τους, αλλά και τη χημεία που έχουν αυτοί οι δυο μεταξύ τους, δημιουργώντας έτσι μια άκρως λειτουργική συνθήκη για να μοιάζουν οι πρωταγωνιστές, αλλά κι η ίδια η σχέση τους, ρεαλιστική.

Η πλαισίωση του πρωταγωνιστικού ζεύγους, φαίνεται να έχει γίνει με απόλυτη προσοχή. Δεν λείπει από την ταινία, ο αυστηρός πλην αγαθός προστάτης, που θα δημιουργήσει εν αγνοία του προβλήματα στο ζεύγος, αλλά και τρεις κωμικοί ρόλοι, που δρουν βοηθητικά στην εξέλιξη της πλοκής.

Η επιλογή του Lubitsch τέλος, να θέσει ως τόπο δράσης, μια πόλη της Ευρώπης κι ως χρόνο, τις παραμονές των Χριστουγέννων, κάνει την ατμόσφαιρα της ταινίας, ιδιαίτερη. Η Ευρώπη, για τους Αμερικανούς, αποτελεί το ρομαντικό όνειρο, που όλοι κάποια στιγμή θα ήθελαν να απολαύσουν και τα Χριστούγεννα, αποτελούν την κατεξοχήν, γιορτή της αγάπης. Ο σκηνοθέτης, εισάγει μ' αυτόν τον τρόπο το θεατή, σε μια κατάσταση ερωτισμού, με μόνη ανάγκη μια ώθηση από την πλοκή, για να νιώσει όλα όσα θέλει να του πει.

Βλέποντας κάποιος την ταινία, πιστεύω καταλαβαίνει το λόγο που έχει χαρακτηριστεί η σκηνοθετική άποψη του Lubitsch, "το άγγιγμα του Lubitsch". Η επιλογή του σεναρίου, των ηθοποιών, των διαλόγων αλλά και ο τρόπος που επιλέγει ν' αναπτύξει την πλοκή, τον κάνουν έναν από τους μεγαλύτερους εκπροσώπους της κωμωδίας σκρούμπολ.

"Το μαγαζί της γωνίας", είναι μια ταινία παλιά, αλλά ιδιαιτέρως σύγχρονη, αφού χρονικά εντάσσεται σε μια περίοδο πολεμικών αναταραχών, που η οικονομία των κρατών ήταν παρόμοια με την τωρινή. Προσωπικά πιστεύω ότι απευθύνεται κυρίως στο γυναικείο φύλο, όπως κάθε ρομαντική κομεντί, που έχει τη διάθεση να συγκινηθεί, αλλά και να γελάσει με τους έξυπνους διαλόγους της ταινίας.

Βαθμολογία: 3,5/5

Τα σχετικά

Αμερικάνικη ρομαντική κομεντί του 1940, βασισμένη σε θεατρικό του Miklós László, σε σενάριο των Samson Raphaelson και Ben Hecht και σκηνοθεσία του Ernst Lubitsch, διάρκειας 99 λεπτών, με βασικούς πρωταγωνιστές, τους James Stewart, Margaret Sullavan, Frank Morgan, Felix Bressart, William Tracy και Joseph Schildkraut.

Οι σύνδεσμοι

Trailer 

Imdb 

Rotten Tomatoes